کراتوکونژنکتیویت یا حساسیت بهاره

برای تشخیص افتراقی این بیمار از کراتوکونژنکتیویت اتوپیک باید به سن شروع بیماری، محل زخم ها، درماتیت وعدم وجود تغییرات فصلی توجه شود.
● پاتوفیزیولوژی این بیماری چیست؟
واکنش های آلرژیک در نتیجه پاسخ شدید سیستم ایمنی بدن به مواد غیر خودی که ایمونوژن یا آلرژن نامیده می شوند، به وجود می آیند. جز اصلی شرکت کننده در بیماری کراتوکونژنکتیویت بهاره سلول های ائوزینوفیل هستند.
● کنترل این بیماری چگونه است؟
هدف از کنترل این بیماری، کاهش علائم و جلوگیری از ایجاد عوارض تهدید کننده بینائی است. موثرترین درمان حذف یا دوری از مواد آلرژن است که در اغلب اوقات غیر ممکن می باشد.
کمپرس سرد و استفاده از اشک مصنوعی و پماد های چشمی باعث تسکین علائم و رقیق شدن آنتی ژن ها می شود.
برای درمان مرحله حاد این بیماری میتوان از آنتی هیستامین های موضعی و در موارد شدیدتر از قطره های کورتیکواستروئید موضعی استفاده کرد. به یاد داشته باشید که استفاده از مواد ثابت کنند ه غشاء سلول مانند کرومولین سدیم علائم فعلی بیماری را کاهش نمی دهد بلکه باعث کاهش علائم آتی بیماری می شود.
بنابراین از این دسته از داروها برای جلوگیری و کنترل علائم بیماری استفاده می شود و از آنجائی که این قطره ها بر خلاف کورتیکواستروئیدها بی ضرر می باشند، بایستی مرتب از آنها استفاده کرد تا اثر آنها ظاهر شود.
برای بیمارانی که زخم قرنیه دارند، باید با قطره های سیکلوپلژیک و آنتی بیوتیک های موضعی تحت درمان قرار گیرند. استفاده از یک لنز پانسمانی و نازک می تواند باعث کاهش تماس بین قرنیه و پلک شود.
زمانی که قسمت سطحی قرنیه ترمیم شد آنگاه می توان از قطره های کورتیکو استروئید نیز استفاده کرد. این دسته از بیماران باید هر ۱ تا ۳ روز یک بار برای پی گیری مراجعه کنند.
بهتر است برای کنترل این بیماری یک ماه قبل از شروع و در طول فصل حساسیت، از مواد ثابت کننده غشا سلول مانند کرومولین سدیم استفاده کرد و آنها را قطع نکرد زیرا پس از قطع، با شروع مجدد حداقل ۲ هفته طول می کشد تا اثر آنها ظاهر شود

مترجم سایت

مترجم سایت

چت روم